Filosofie

De handelaar heeft een eigen filosofie ontwikkeld en al vanaf het begin streeft hij naar het allerhoogste. Het onvervalste paardenvirus waarmee hij overduidelijk besmet is, kreeg hij echter niet met de paplepel ingegoten. “Mijn vader werkte vroeger wel wat met paarden, maar thuis waren geen geld en geen mogelijkheden. In de jaren zeventig kreeg ik een vriendin die paardreed en op die manier rolde ik erin. Ik ging een paar keer met haar mee en ging onmiddellijk ook zelf rijden. Op de manege in Helvoirt kwam ik in aanraking met de gebroeders Verhoeven. Zij behoorden in die tijd tot de beste fokkers van Brabant en van hen heb ik ontzettend veel opgestoken. Ze waren nog niet zo sportgericht, maar hadden wel veel verstand van een paard. Daar raakte ik door gefascineerd”, blikt Aaldering terug, die al snel na zijn eerste rijlessen twee ruinen kocht bij Verhoeven. “Die zijn niet lang gebleven, ik verkocht ze door en stapte over op merries. Merries met mooi bloed en springkwaliteit, daar was toen ook al markt voor.”

De eerste jaren hield Joop Aaldering de paarden als hobby. “Ik ben vijf jaar in dienst geweest bij de Mariniers, daarna heb ik als timmerman gewerkt. Maar de paarden lonkten, daar wilde ik graag mee verder. Midden jaren tachtig besloot ik professioneel met de paarden bezig te gaan, met in mijn achterhoofd de geruststellende gedachte dat ik altijd nog weer terug kon naar het timmermansvak als het wat minder goed zou uitpakken. Maar zo ver is het nooit gekomen.”

Postduiven

Zelf heeft Joop Aaldering een jaar of tien gereden en zijn interesse in de fokkerij kwam niet uit de lucht vallen. “Ik heb zo’n dertig jaar postduiven gehad, daarmee was ik ook al heel serieus met fokkerij bezig. Begin jaren negentig verkocht ik de laatste duiven. Het was niet meer te combineren met de paarden, want voor beide disciplines bevonden de wedstrijden zich veelal in de weekenden.”

Eén van de eerste grote ontdekkingen van Joop Aaldering is de Zeoliet-zoon Easy Boy. “Die bracht ik in 1989 voor de keuring. Hij kwam uit een Lucky Boy xx-moeder en ik had veel geloof in hem als springpaard. Hij werd aangewezen voor het verrichtingsonderzoek, maar helaas bleek zijn sperma niet goed. Een jaar later voldeed zijn sperma wel aan de eisen, maar kreeg hij een matige beoordeling als springpaard.”

In die tijd leerde Aaldering al zijn eigen gevoel te volgen en hij bracht zijn beloftevolle Zeoliet-zoon naar amazone Kyra Swelheim. “Ze belde me na een week op en was heel enthousiast. Enige tijd later namen ze deel aan het Nederlandse kampioenschap voor jonge springpaarden op de UTV, en daar kreeg hij een 9,5 voor het springen. Uiteindelijk verkocht ik hem aan de gebroeders Hendrix en Hans Horn. Later werd hij als zevenjarige derde in de Grote Prijs van Calgary. Vervolgens kwam hij onder het zadel van Philippe Léoni, met wie hij in het Franse landenteam heeft gesprongen. Toch mooi als het zo uitpakt!”

Over de grens

Het dankzij Easy Boy ontstane contact met Kyra Swelheim mondde uit in een relatie en een huwelijk dat tien jaar standhield. “Samen met Kyra begon ik begin jaren negentig een sportstal. Ze heeft heel wat paarden opgeleid tot internationaal niveau en is een fantastische amazone, waardoor ik me van het begin af aan op de verkoop heb gericht. Met haar kwam ik ook op internationale concoursen en daar deed ik veel contacten op met goede ruiters, zoals Nick Skelton. Een echte leermeester heb ik nooit gehad, maar ik luisterde altijd goed naar mensen met verstand van zaken. En daarmee ontwikkelde ik mijn eigen visie.” Aan Nick Skelton verkocht Aaldering onder meer zijn latere toppaarden Arko III (v. Argentinus) en Zalza (v. Zeus). De vraag naar goede paarden was ook begin jaren negentig al duidelijk hoorbaar.

Joop Aaldering besloot over de grens te kijken en kwam uit in Duitsland. “In 1990 ging ik daar voor het eerst naartoe. Eerst naar het Bundeschampionat, daarna naar Holstein. Wat een verademing was dat, ik zag daar zo veel aansprekende paarden! Het niveau lag toen veel hoger dan in Nederland. Op het Bundeschampionat viel mijn oog op twee nakomelingen van Caletto II, waarvan er één echt abnormaal goed sprong. Het betrof een zesjarige merrie en ze was niet te koop, maar ik kreeg wel te horen dat haar fokker er één nakomeling van had. Dus ging ik naar de fokker toe, en hij had er inderdaad een Capitol I-dochter van. Helaas wilde hij die niet verkopen, maar enige tijd later kreeg ik toch de kans deze merrie te bemachtigen. Ze was toen vier jaar oud en had een veulen aan de voet, dus ik kon haar pas in augustus dat jaar op halen. Direct toen ik thuiskwam in Nederland zag ik haar moeder, de Caletto II-merrie, op televisie. Classic Touch won op dat moment haar eerste Wereldbekerwedstrijd. Later werd ze kampioen van Duitsland en won ze olympisch goud onder Ludger Beerbaum. Ik was dus heel trots dat ik haar dochter in mijn bezit had. Ze is super interessant gefokt en heeft later haar eigen kwaliteiten ook ruimschoots bewezen.”

Cantate Touch, zoals de Capitol I-dochter uit Classic Touch heet, werd door Aaldering met enig berouw verkocht aan familie Van der Vorm, met wie hij vaker zaken deed. “Ze stonden erop dat zij die merrie van mij zouden kopen, het zou hun paradepaardje kunnen worden. Uiteindelijk ging ik overstag, met de afspraak dat ze mij als eerste zouden bellen als ze haar ooit wilden verkopen.” Na enkele veulens, waarmee familie Van der Vorm weinig geluk had, kwam Cantate Touch als zesjarige onder het zadel bij Ben Schröder, met wie ze internationaal heeft gesprongen en onder meer de Grote Prijs van Modena won.

Samenwerkingen

In 2006 kreeg Joop Aaldering de kans Cantate Touch terug te kopen. Dat deed hij samen met de Duitser Peter Sinnack, met wie hij meerdere paarden heeft. “Toen we Cantate terug kochten, was ze achttien jaar en drie jaar gust. Bij ons bracht ze gelukkig nog vijf veulens, waaronder een nu achtjarig 1,40 m-springpaard en Untouched.” Aanvulling maart 2016: De Westfaals goedgekeurde Untouched (v. Untouchable) werd door zijn fokkers in training gezet bij Mathijs van Asten en in augustus 2015 verkocht aan de sponsor van Nick Skelton.

Peter Sinnack heeft meerdere topmerries voor zijn fokkerij dankzij Joop Aaldering. Ook met Joop van Uytert heeft Aaldering al een jarenlange samenwerking. Eén van de eerste succespaarden is Hors la Loi II (v. Papillon Rouge), de internationaal springende KWPN-hengst die vooral als ruin tot goede sportresultaten wist te komen en postuum keur is verklaard. Dat hij zo goed fokt is voor Aaldering geen verrassing.

“Van een goed paard komt een goed paard. Met een halve zal je dat niet snel lukken, dus dat is echt mijn uitgangspunt in de fokkerij. Ik wil merries in de fokkerij die nauw verwant zijn aan toppaarden en zelf ook over veel kwaliteit beschikken. Dat laatste is van niet te onderschatten belang, want dat het alleen een broertje of zusje van een goed paard is zegt me niet zo veel. Ik zoek ook altijd naar hengsten die uit hele goede moeders en stammetjes komen. Daar kom je mee vooruit in de fokkerij. Hors la Loi II is daar een heel mooi voorbeeld van. Zo’n paard fokt.”

Franse fokkerij

De genetisch interessante Papillon Rouge-zoon Hors la Loi II kwam uit één van de betere stammen van Frankrijk en daarmee groeide Aalderings interesse in de Franse fokkerij. “Ik nam contact op met de fokker van Hors la Loi, Patrice Boureau, en van hem kocht ik daarna vaker paarden. Het is eigenlijk ongelooflijk hoeveel goede paarden hij heeft gefokt, uit een relatief kleine fokkerij. Ik ben sowieso gefascineerd geraakt door de Franse fokkerij. Een aantal fokkers is heel bewust bezig met de fokkerij en selecteert al generatielang op sportaanleg. Hun denkwijze sprak mij toen al erg aan.”

Zo kocht Aaldering in Frankrijk onder meer de Quick Star-zoon Quick Study, die als driejarige bij het KWPN werd aangewezen maar niet op de juiste waarde werd geschat. Onder Lauren Hough springt hij zeer succesvol op het hoogste niveau. Patrice Boureau fokte springfenomeen Oriënt Express HDC (v. Quick Star), waarmee Patrice Delaveau presteert.

“Onlangs ben ik nog bij Boureau geweest en heb ik hem uitgenodigd voor de KWPN-hengstenkeuring. Ook mensen uit Holstein met wie ik veel samen doe, heb ik uitgenodigd. Ik probeer de verschillende fokkerijen samen te brengen, zo ben ik ook met mensen van het Holsteiner Verband naar Frankrijk geweest, waar ik ze aan een aantal mensen heb voorgesteld. Door samen te werken word je sterker!”

“Voor Boureau zal het extra speciaal zijn om in Den Bosch aanwezig te zijn. Twee hengsten uit zijn fokkerij zullen acte de présence geven in de tweede bezichtiging. Een zoon van Street Hassle (v. Quick Star) uit de moeder van Boureaus top fokproduct Oriënt Express, en één van de weinige zonen van Oriënt Express uit de moeder van Street Hassle. Beide hengsten kocht Aaldering samen met Sinnack, en inmiddels is Wiepke van de Lageweg er voor een derde bij ingestapt.

“Ik wilde ze niet verkopen, maar er ontstond ontzettend veel interesse voor de hengsten. Op de Holsteiner hengstenkeuring hoorde Wiepke over ze en hij wilde komen kijken. ‘Kijken mag wel’, zei ik, ‘maar van verkopen zal geen sprake zijn’. Uiteindelijk liep het toch anders en daar ben ik wel blij mee. Je hebt toch een hengstenhouder nodig om zulke hengsten alle kansen te kunnen geven straks. Ik heb van beide hengsten heel veel verwachtingen.”

Ambitie

Dromen heeft Joop Aaldering nog zeker. “Een paard op de Olympische Spelen, dat is mijn ultieme doel. Het liefste zelf gefokt, maar in ieder geval een paard uit de eigen filosofie. De weg is lang, dat weten we allemaal. Untouched is een heel goed paard met veel vermogen. Met zo’n paard het hoogste niveau behalen zou fantastisch zijn. Een jong paard waarin ik ook bijzonder veel vertrouwen heb, is F-One USA. Een exceptioneel goed paard! Als we die gezond kunnen houden en hij een goede opleiding krijgt, zou dat ook zomaar een kanshebber kunnen zijn om onze droom te verwezenlijken. Onze droom, want ook Kyra, Joop van Uytert en Peter Sinnack delen deze ambitie!”, aldus Aaldering.

Publicatie in De Paardenkrant Extra
Februari 2014, auteur Chris de Heer